روش هایی برای جلوگیری از لجبازی کودک

روش اول

بگذارید فرزندتان ببیند که شما می خوانید

اولین نشانه موفقیت بچه ها در مدرسه، مطالعه در خانه است. برای اینکه بچه ها در خانه مطالعه کنند باید الگوی رفتاری داشته باشند که در خانه مطالعه می کند.

پس خیلی ساده است: اگر می خواهید فرزندتان را کتاب خوان بار بیاورید، خودتان باید مطالعه کنید.

روش دوم

اطلاعاتی را که از مطالعه به دست می آورید، تقسیم کنید

هر وقت که جرامایا از فرزندش پرسید: «امروز در مدرسه چه آموختی)

تنها جوابی که می شنید این بود: (چیز خواصی یاد نگرفتم)

این بار تصمیم گرفت که سر میز شام سر صحبت را جور دیگری باز کند و گفت: ( امروز در روزنامه خواندم که افرادی که کلسترول طبیعی دارند می تواند بدون این که با مشکلی رو به رو شوند روزانه دو تا تخم مرغ بخورند.)

همه بلافاصله شروع به صحبت کردند. پسر نوجوانش بهتندی گفت: (هر چه راجع به کلسترول می گویند چرت است .)

همسرش با تعجب گفت: ( اصلا این طور نیست کلسترول خون عمویت بالاست و به همین دلیل در خطر بیماری قلبی است .)

دخترش گفت: ( بله ، ولی اگر واقعا راست می گویند چراهر چند ماه یک بار، نظرشان عوض می شود؟ کتاب بهداشت ما پنج سال پیش چاپ شده و مطالبی که در آن نوشته اند با آنچه امروز می گویند کاملا تفاوت دارد.)

پسر جرامایا از جایش بلند شد و گفت: ( آگهی این مجله را نگاه کنید. تبلیغ تخم مرغ است که می گوید حالا دیگر همه می توانند تخم مرغ بخورند. می بینید، هنوز نتیجه تحقیقات منتشر نشده است که تبلیغ در مجله چاپ می شود! فکر نمی کنید مسئله کمی مشکوک است؟)

جرامایا به پشتی صندلی خود تکیه داد. او از واکنش خانواده نسبت به سخنی که بدون قصد و غرض به زبان آورده بود، جا خورده بود.

در میان گذاشتن مطالب به روز با خانواده

شما از مطلبی که می خوانید، روزانه چیزهایی می آموزید. پس چرا آن را با خانواده خود در میان نگذارید؟ خبر کوتاه یک روزنامه ، شایعه ای که در خبرنامه شرکتتان چاپ شده با آماری که در گزارش سالانه چاپ می شود می تواند جرقه یک بحث یا گفت وگو را بزند. بعضی از بچه ها بیشتر به هدف سرگرمی کتاب می خوانند و گاهی از این که می توان با هدف کسب اطلاعات نیز مطالعه کرد، بی خبرند.

گرچه از کتاب های درسی خود در مدرسه اطلاعاتی به دست می آوردند اما اگر آنها را به حال خود بگذاریم مطالب علمی را انتخاب نمی کنند. اما بزرگسالان بیشتر به هدف اطلاعات مطالعه می کنند

نه به این دلیل که دوست دارند، بلکه چون این مطالب بخش عمده ای از کار روزانه ی آنها را تشکیل می دهد.

اگر اطلاعاتی را که از مطالعه خود به دست می آورید با فرزندانتان در میان بگذارید، می توانید آنها را برای خواندن به قصد کسب اطلاعات آماده کنید. با این کار به بچه ها می فهمانید که به آنچه می خوانید علاقه دارید و دوست دارید آنها نیز به آن علاقه مند شوند.

وقتی بچه ها می بینند که چگونه از اطلاعاتی که به دست آورده اید استفاده می کنید، دیگر کمتر از خواندن به قصد کسب اطلاعات خواهند ترسید.

حتی می توانید فرزندانتان را تشویق کنید اطلاعاتی را که از خواندن به دست می آوردند با شما در میان بگذارند.

اگر بپرسید: ( در کتاب علوم شما در باره کلسترول چه چیزی نوشته اند؟)

جالب تر از آن است که بپرسید: ( امروز در مدرسه چه چیزی یاد گرفتی ؟)

حتی یک هفته بعد از صحبت کلسترول در خانواده جرامایا سر میز شام ، بحث همچنان داغ بود. دختر جرامایا یک بخش از کتاب بهداشت خود را برای همه خوانده بود و همسر او نیز جزوه ای را از مطب دکتر به خانه آورده بود.

پسرش با خواندن جزوه متقاعد شده بود که کلسترول می تواند مسئله آفرین باشد اما همچنان اعتقاد داشت که کلکی در کار صنایع تولید تخم مرغ هست. از طرفی جرامایا نیز از این که دیگر مجبور نیست عبارت کلیشه ای از بچه ها بپرسد، تا آنها نیز از سر بی حوصلگی جواب دهند، سرشار از شادی بود چون خانواده اش واقعا با هم ارتباط کلامی برقرار کرده بودند.

 

روش سوم

با صدای بلند بخوانید

درک مطلب بچه ها هنگام خواندن، به طور طبیعی از توانائی آنها هنگام برقراری ارتباط  کلامی کمتر است. به علاوه سطح توانائی بچه ها در خواندن، از سطح علائق آنها نیز پائین تر است.

بچه ها هنگامی که به مدرسه می روند صدها کلمه را می فهمند اما فقط چند کلمه را می توانند بخوانند و بخش کنند و در ضمن مهارت کافی برای درک مطلب نوشتاری پیچیده را ندارند و به همین دلیل دچار محدودیت می شوند.

روش چهارم

روزنامه را خانوادگی بخوانید

روش پنجم

خواندن بین نسلی – تشویق کنید که نسل های مختلف با هم بخوانند.

روش ششم

در باره مطالب مورد علاقه خود در خانواده صحبت کنید.

روش هفتم

به بچه هایی که نمی توانند بخوانند اجازه بدهید قصه را از روی تصاویر تعریف کنند.

روش هشتم

از بچه ها بخواهید پس از شنیدن داستان آن را دوباره تعریف کنند.

روش نهم

بچه ها را تشویق کنید با شخصیت ها همانند سازی کنند.

روش دهم

بین کتاب ها رابطه برقرار کنید.

روش یازدهم

محیط مناسبی برای خواندن فراهم کنید.

روش دوازدهم

تلویزیون را به طور دائم روشن نگذارید، بلکه از آن عاقلانه استفاده کنید.

روش سیزدهم

با معلم فرزندتان همکاری کنید.

روش چهاردهم

تفاوت های بین بچه ها را به رسمیت بشناسید

هفت راهکار برای درمان لجبازی

لجبازی یعنی پافشاری روی نظرات و عقیده های خود و مخالفت با نظرات و عقیده های دیگران که این مخالفت گاهی آگاهانه و گاهی ناآگاهانه است.

اصولا لجبازی یک نوع رفتار و واکنش نامطلوب است که به صورت های مختلفی خود را نشان می دهد از جمله آسیب رساندن به دیگران، ناسزا گفتن، گریه کردن، گریه کردن و فریاد کشیدن، شکستن وسایل، آسیب رساندن به خود و دیگران و در افراد لجباز پایین بودن اعتماد به نفس و عدم داشتن خود باوری مثبت و پذیرفتن خود واقعی مشهود است.

راه اول: مستقل بار آوردن کودک

در برخورد کلی باید طوری با کودک رفتار کرد که او بتواند در امور روزمره خود به طور مستقل و گاهی بدون نیاز به دیگران تصمیم بگیرد.

البته فشارهای منفی را نباید در این خصوص وارد کرد بلکه باید با راهنمایی های بجا تذکر داد و روش های صحیح را به موقع به او آموزش داد.

راه دوم: کودک را تا حد امکان وادار به عجله و شتاب زدگی نکنیم.

معمولا خانواده در چند کار کودک را خواسته یا ناخواسته به عجله و شتابزدگی وادار می کنند که بیشتر مواقع عدم آگاهی والدین در تشدید آنها، دخالت مستقیم دارد. از جمله چیزهایی که می توان در این رابطه یاد آور شد.

الف) حمام کردن: به جای فراهم آوردن محیطی شاد و مفرح هنگام استفاده از حمام به محیطی دردآور و وحشتناک برای او تبدیل می شود.

ب) میهمانی رفتن: متاسفانه بعضی والدین کمی قبل از حرکت به کودک می گوید آماده شود و این کار باعث لجبازی و مخالفت آنها می شود چون دایم به او تذکر می دهیم که زود باش، دیر شد و

ج) غذا خوردن و خوابیدن: کودک مانند افراد بزرگسال نمی تواند از نیروی تفکر و حرکت در یک زمان استفاده کند و کودکان در این موارد به سعه صدر بیشتری نیاز دارند.

راه سوم: رشوه ندادن و حذف پاداش

اگر کودک برای رسیدن به مطلوب خود چه درست و چه نادرست شروع به گریه کردن و یا داد کشیدن بکند واز این راه به خواسته خود برسد و والدینی به اصطلاح حوصله ندارند با دادن امتیاز (رشوه به کودک او را ساکت می کنند باعث پرورش لجبازی دراو می شوند.

البته تشویق برای کارهای مثبت وخوب بارشوه دادن فرق دارد. اماباید توجه داشت که تشویق و پاداش باید به اندازه و درخور کار او باشد.

راه چهارم :عدم توجه و نادیده گرفتن رفتار کودک لجباز

نگاهی بهتر است وقتی فرزندمان شروع به داد و بیداد می کند خیلی سرد و بی توجه از کنارمساله عبور کنیم به طوری که با متوجه نشده ایم ویاموضوع برایمان اهمیت ندارد.

راه پنجم: برقراری ارامش و امنیت در خانواده

به هرحال در هر خانواده ای مسایل و مشکلاتی به وجود می اید که منجر به بحث و گفتگو می شود. والدین باید بدانند که تمام که تمام مسایل گره هایی هستند که بوسیله دست باز می شوند.

یعنی به جای بحث و متهم کردن دیگران ارام و بدون برهم زدن امنیت افراد خانواده به خصوص کودکان مشکلات و مسایل رامی توان به راحتی حل کرد. به طوری که هم خود و هم دیگران از این نوع گفتگو لذت ببرند.

راه ششم: راهنمایی آرى اما دخالت نه

پدرومادر ازهمان شروع تربيت باید حرکت صعودی خود را بر پایه راهنمایی قرار دهند تا کودک بتواند کم کم راه صحيح زیستن بدهد. دیگر قابل پذیرش نیست که من می گویم این طورباش من می گویم اینجا نروو… بلکه ارشاد و راهنمایی های خردمندانه و کمک گرفتن از خود کودک در مشکلات می تواند کمک بزرگی باشد.

راه هفتم :عدم لجبازی والدین

آموزش های عملی به مراتب از آموزش های تئوری موثرتر و آموزنده تر هستند. اگر والدین در حضور بچه ها با یکدیگر لجبازی کنند خیلی راحت و بدون دردسر لجبازی رابه آنها یاد می دهند.

بچه ها بطور واضح خیلی مشاهده می کنند که در آن یکی از والدین با پافشاری دیگری را مجبور به اطاعت از خود می کند و آنان متوجه می شوند که از این راه می توانند به راحتی به خواسته های خود برسند.

نتیجه گیری

پدرها و مادرها باید بدانند که می توانند بر اکثر نابهنجاری های چیره شوند و اجازه ندهند که کودک به تنهایی برای همه افراد خانواده تصمیم بگیرد.

متاسفانه بعضی والدین با گفتن: من حوصله ندارم یا کی حوصله این کارها را دارد، سعی می کنند با مسئولیت تربیت را کج به منزل برسانند.

بهتر است با حوصله و بردبار باشیم و با خود باوری مثبت و عزت نفس به کودکان کمک کنیم و از هر روشی برای درمان لجبازی استفاده می کنیم مراقب باشیم که کودکان به خود یا دیگران آسیب نرسانند.